*Τι είναι ιστολόγιο ή blog;

Εν ...τάχει, είναι ένα διαδικτυακό ημερολόγιο, στο οποίο κάποιος αναρτά θέματα που ενδιαφέρουν τόσο τον ίδιο όσο και τους επισκέπτες της ηλεκτρονικής αυτής σελίδας.

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Με αφορμή έναν πίνακα: Μια απόπειρα συνεργατικής παραγωγής Γραπτού Λόγου

Με αφορμή την Ενότητα της Γλώσσας "Μουσική" και τον σχετικό πίνακα του ζωγράφου Γεωργίου Ιακωβίδη που φιλοξενούσε το βιβλίο, κάναμε μια προσπάθεια να "ξεκλειδώσουμε" τέσσερις πίνακες του συγκεκριμένου ζωγράφου, που μάλιστα αγαπούσε ιδιαίτερα να απεικονίζει παιδιά στα έργα του. 
Μαθητές και μαθήτριες χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες, παρατήρησαν προσεκτικά τον πίνακα που τους δόθηκε, αντάλλαξαν ιδέες για το ποια ιστορία μπορεί να κρύβεται πίσω από την εικόνα και επινόησαν ένα μικρό κείμενο, έχοντας κατά νου τις βασικές ερωτήσεις ανάπτυξης μιας αφήγησης  "Ποιος, Πού, Πότε, Πώς, Τι, Τι και Γιατί". Επίσης, έδωσαν δικό τους τίτλο στο κείμενο, αφού αγνοούσαν τον πραγματικό τίτλο του πίνακα.
Ένας εκπρόσωπος από την κάθε ομάδα το δακτυλογράφησε στο σπίτι του και το απέστειλε στη δασκάλα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, κι από κει πήρε το δρόμο για το ιστολόγιο του τμήματός μας. 







Σίγουρα τα κείμενα που ακολουθούν θα μπορούσαν να είναι μεγαλύτερα και αρτιότερα, ωστόσο κρίνεται ικανοποιητική η πρώτη αυτού του είδους προσπάθεια παραγωγής γραπτού λόγου.

"Η αγαπημένη της γιαγιάς"

Το τραγούδι της Άνοιξης
Ένα  όμορφο ανοιξιάτικο πρωινό, σε ένα μοναχικό σπιτάκι ζούσε μία γριούλα. Εκεί που καθόταν στην παλιά της πολυθρόνα, άκουσε την πόρτα της να χτυπάει.
Μόλις  άνοιξε  την πόρτα, εμφανίστηκαν δύο κοριτσάκια μπροστά της. Αμέσως τα ρώτησε από πού ήρθανε κι αυτά απάντησαν ότι έκλεισε το ορφανοτροφείο που έμεναν!!
Εκείνη τα κάλεσε μέσα στο σπίτι, τα έπιασε απ’ το χέρι και άρχισαν να παίζουνε. Όσο χόρευαν τα φορέματα τους ανέμιζαν σαν κύματα. 
Το  ένα από τα δύο κοριτσάκια όμως που ήταν ξυπόλητο,  πάτησε μία αγκίδα και η γιαγιά της  έδεσε το πόδι με ένα πανί. 
Την επόμενη ημέρα,  που το κοριτσάκι ήτανε  καλά, άρχισαν να τραγουδάνε  το τραγούδι της Άνοιξης:
«Τι ωραία που είναι η Άνοιξη
με  χελιδόνια και πουλιά
που πετούν εκεί ψηλά
για να βρούνε τα μαρτάκια  
και να κάνουνε φωλιά!!!».
Συγγραφείς: Μαρία Δ., Αθηνά Φ., Ειρήνη Π., Αλέξανδρος Σ., Μιχάλης Α.
Δακτυλογράφηση: Ειρήνη Π.



"Παιδικός καβγάς"

Λίγο πριν τον ύπνο…
Μια ανοιξιάτικη νύχτα, τέσσερα μικρά, φτωχά και ορφανά παιδάκια μέσα στο λιτό σπίτι της γιαγιάς τους έτρωγαν βραδινό.  
Μόλις τέλειωσαν το φαγητό τους, η γιαγιά τους τούς ετοίμαζε για ύπνο. Τότε πήρε στην αγκαλιά το πιο μικρό παιδί, για να το νανουρίσει. Το κορίτσι όμως ήθελε και αυτό αγκαλιά και γι' αυτό ανέβηκε στην ποδιά της γιαγιάς.
Το μωρό άρχισε από τη ζήλια του να της τραβάει τα μαλλιά. Το κορίτσι φώναζε. Την άκουσαν τα άλλα δύο παιδιά, που είχαν στο μεταξύ κοιμηθεί, ξύπνησαν και άρχισαν να γελάνε κοροϊδευτικά.
Η γιαγιά ήρθε σε δύσκολη θέση και για να τους ηρεμήσει άρχισε να λέει ένα παραμύθι. "Μια φορά και έναν καιρό...".
 Συγγραφείς: Γιώργος Γ., Αλεξάνδρα Κ.,Σταύρος Π., Γιάννης Α.,Μάνος Μ.
Δακτυλογράφηση: Γιώργος Γ.



"Ο κακός εγγονός"


Η κακιά Γκουβερνάντα
Μια  μέρα, σαν όλες τις άλλες, στο ορφανοτροφείο η κακιά κουβερνάντα με το ρυτιδιασμένο, χλωμό και σκαμμένο πρόσωπο και τα ατημέλητα άσπρα θαμπά μαλλιά, που πάνω τους φορούσε ένα μπορντό μαντίλι, ξύπνησε πρωί πρωί.
Μπαίνει στο δωμάτιο του κοριτσιού, το αρπάζει και το βάζει στη ποδιά της για να το χτενίσει. Το καστανόξανθο μικρό κορίτσι αρχίζει να θυμώνει και να κλαίει απ’ τον πόνο κι εκείνη του έδωσε ένα μήλο για να σταματήσει να κλαίει.
Μάταιος όμως ο κόπος, γιατί οι μπούκλες δεν έλεγαν να υπακούσουν στο χτένι…
Συγγραφείς: Αναστάσης Λ., Μέλπω Σ., Μέλπω Σ.,Πηνελόπη Β.,Χρόνης Β.
Δακτυλογράφηση: Αναστάσης Λ.



"Παιδική συναυλία"

Οι φτωχοί μουσικοί
Ένα ανοιξιάτικο πρωινό, κάποια πεινασμένα φτωχά παιδιά της γειτονιάς προχωρούσαν ανέμελα , όταν συνάντησαν ένα  πλουσιόσπιτο, όπου κατοικούσε μια γριά χήρα.
Τότε σκέφτηκαν να πάνε και να παίξουν τα όργανά τους, ελπίζοντας ότι θα τους δώσει μερικά χρήματα. Όταν χτύπησαν το κουδούνι κι εκείνη τους άνοιξε, τα παιδιά ρώτησαν: «Θέλεις γιαγιά να σου τραγουδήσουμε;» Εκείνη που ήταν φιλότιμη και αγαπούσε τα παιδιά, τους απάντησε «Ναι».
Άρχισαν λοιπόν να παίζουν ένα παλιό τραγούδι –του αγαπημένου τους τραγουδιστή -  αλλά φάλτσα… Έτσι η γριά χήρα, που δεν άντεχε άλλο, τους σταμάτησε δίνοντάς τους τα λεφτά που ήθελαν. Όμως τα παιδιά έφυγαν τελικά λυπημένα, γιατί αν και πήραν χρήματα, δεν κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον της γριάς για τη μουσική τους…
Βλέπετε, το απωθημένο τους ήταν να γίνουν μουσικοί όταν μεγαλώσουν.
Συγγραφείς: Οδυσσέας Κ., Γιώργος Β., Μάνος Χ., Δέσποινα Α., Γιώργος Β., Ιάσονας Σ.
Δακτυλογράφηση: Οδυσσέας Κ.



9 σχόλια:

  1. ΚΑΤΑΠΚΗΚΤΙΚΟ!!!Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ!!ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ!!!!!!!!!ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστούμε, Μαργαρίτα, για το σχόλιο! Ήταν κάτι που είχε κάνει η Μαριλία και ανυπομονούσα να βρω την κατάλληλη ευκαιρία να το δοκιμάσω κι εγώ στην τάξη μου. Βέβαια, για να έχει κανείς τα αναμενόμενα αποτελέσματα πρέπει να το επαναλαμβάνει τακτικά.

      Διαγραφή
  2. Πολύ ωραίο μπράβο σε όλους σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαιρετικά!!! Μπράβο, παιδιά! Και μπράβο... παιδί! ;)

    Καλή συνέχεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ελπίζω η κυρία να μας βάλει και 'μας μία τέτια εργασία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και εγώ θέλω να κάνω μία τέτια άσκηση!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα θα γίνουν, Φραγκίσκο μου! Χαίρομαι που έχεις τόση διάθεση...

      Διαγραφή